يک مطالعه ي جديد نشان داده صحبت کردن زياد در مورد اضافه وزن و چاقي کودک تاثيرات منفي دارد.
به عنوان والدين، ما براي کودکانمان بهترين ها را مي خواهيم. ما مي خواهيم که کودکانمان بهتر از ما زندگي کنند و زندگي بهتري نسبت به ما داشته باشند؛ که شاد، موفق و بيشتر از هر چيزي سالم باشند. براي بسياري از افراد، اين کلمات به اين معني است که ما مي خواهيم که کودکانمان لاغر باشند. و اگر حتي نخواهيم لاغر باشند قطعا نمي خواهيم که آنها چاق هم باشند. در اخبار ظهر، در رابطه با خطر چاقي کودکان چيزهايي مي شنويم. ما تصاويري از کودکان بيچاره اي را مشاهده مي کنيم با چربي هاي بسيار و شلوار تنگ و لباس هايي که بالاي شکمشان است و تصور مي کنيم که اين مسئله چه حقيقت دردناکي است که آنها مي خواهند از ديگران مخفي باشند.
کارشناسان پزشکي در رابطه با عوارض وخيم اضافه وزن و چاقي اين هشدارها را مي دهند: ديابت، فشار خون بالا، سرطان، و هر چيزي که شما مي توانيد تصورش را داشته باشيد. ما مي گوييم که اين کودکان زندگي کوتاه تري نسبت به والدينشان. در مدرسه، کودکان تنها بر اساس پيشرفت هاي تحصيلي شان درجه بندي نمي شوند، بلکه با توجه به شاخص توده ي بندي شان BMI نيز رتبه بندي مي شوند. چاقي کودک به عنوان مهارت فرزند پروري والدين مشخص مي شود و کودکاني که چاق هستند به عنوان کودکاني با والدين بد تلقي مي شوند. اين والدين همچنين در معرض خطر هستند که از کودکان خود به قدر کافي مراقبت نمي کنند و از آن غفلت مي کنند. جاي تعجب نيست که بسياري از والدين نسبت به وزن فرزندانشان احساس نگراني کنند!
اضافه وزن در کودک و چگونگي برخورد با آن
متأسفانه بسيار از والدين سهوا زماني که با کودکانشان در رابطه با مسائل وزن، اندازه و غذا خوردن مداخله مي کنند دچار اشتباه مي شوند و به کودکشان آسيب مي زنند. يک مطالعه ي تحقيقاتي منتشر شده در ژوئن 2016 در رابطه با مسائل خوردن و وزن (ونسينک، لاتايمر و پاپ 2016) برخي از مشکلات هنگامي که والدين در رابطه با اضافه وزن کودکشان با او صحبت مي کنند بيان مي کند. محققين از 501 نفر از ن بين سنين 20 تا 35 سال در رابطه با وزنشان و عادات غذايي که به وسيله ي پدر و مادرشان براي ان ها در دوره ي رشدشان مشخص کرده بودند پرسيدند. آنها دريافتند کساني که پدر و مادرشان بيشتر در رابطه با وزنشان بر آن ها خرده مي گرفتند بيشتر در معرض BMI بالاتري بودند. در حقيقت زماني که پدر و مادر بيشتر در مورد وزن نظر مي دهند، دخترشان احساس نيتي بيشتري نسبت به بدنش دارد و احساس مي کند که بدنش مانند يک بزرگسال است.
محدوديتي که در اين مطالعه وجود دارد اين است که «ارتباط علي و معلولي برابر نيست» و اين مسئله روشن نيست که اگر والدين در مورد وزن کودکان نظر مي دهند فرزندان وزن بيشتري پيدا مي کنند و در بزرگسالي BMI بالاتري دارند يا اين شرکت کنندگان در دوران کودکي شان اضافه وزن داشته اند و اين اضافه وزن انگيزه اي براي والدين بود تا در مورد وزن، و خوردن نظر دهند (اين رفتارها در رابطه با نيتي از بدن تاثير گذارند يا نه). با وجود اين محدوديت ها، اين مطالعه تاثيرات منفي بالقوه اي را که نظر والدين در رابطه با وزن و غذا خوردن را در BMI و نيتي از بدن را بيان مي دارد. مسئله وزن گاهي انقدر معضل مي شود که پدر و مادري که زماني دنبال اين بودند که چگونه وزن کودک رو افزايش دهند اکنون به دنبال کاهش آن مي روند.
منبع: مرکز مشاوره و روانشناسي ايران-اضافه وزن در کودک و چگونگي برخورد با آن
درباره این سایت