مشکل سيستم جنسي آقايان

اختلال نعوظ يک نوع اختلال در سيستم جنسي آقايان است که علاوه از ايجاد استرس در مرد مبتلا گاها داراي تبعات ناگوار مثل طلاق نيز مي باشد.

 اختلال نعوظ ميليون ها مرد را در سراسر دنيا گرفتار کرده است. در بسياري از موارد پس از ايجاد اختلال در نعوظ نمي توان حالت کاملاً طبيعي را به مرد برگرداند، بنابراين امروزه دانشمندان معتقد هستند که لازم است استراتژيهايي را بکار برد که از ايجاد اين مشکل و يا حداقل از شدت آن در مردان کاسته شود. چون بيماري اختلال در نعوظ در مردان هزينه هاي بهداشتي درماني بسيار سنگيني را به بودجه بهداشتي کشورها تحميل مي کند، بدون اينکه از شدت مشکل کاسته شود. يک عده بيماريهايي هستند که مرد را مستعد ابتلا به اختلال در نعوظ مي کنند، و يا به عبارتي ديگر، شانس ابتلا به اختلال نعوظ در اين افراد، بيشتر از جمعيت عادي مي شود. بنابراين اگر فردي داراي يک يا چند تا از اين بيماريها باشد، لازم است تمهيداتي را در وي انديشيد تا از ايجاد اختلال نعوظ در وي جلوگيري شود و يا اينکه حداقل وقوع آنرا هر چه بيشتر به تأخير اندازد. بيماري اختلال در نعوظ عمدتاً يک بيماري عروقي است، و هر مرضي که سبب اختلال در عروق بدن شود، مي تواند منجر به اختلال نعوظ شديد در نزد مردان گردد. در زير جهت ?گاهي خوانندگان محترم هفته نامه، مهمترين بيماريهاييکه مرد را مستعد ابتلا به اختلال در نعوظ مي شوند، به اختصار توضيح داده مي شوند.

ديابت: مرض قند يا ديابت يکي از شايعترين عوامل ايجاد کننده اختلال نعوظ در مردان مي باشد. ديابت با اثرات سوء روي عروق، اعصاب و بافت آلت تناسلي سبب اختلال در نعوظ مي گردد. ديابت با اثرات سويي که بر روي عروق دارد، عروق قلب را نيز تحت تأثير قرار داده و سبب نارسايي عروق قلب مي گردد. ده درصد مردانيکه به علت اختلال در نعوظ به پزشک مراجعه مي کنند، در بررسيها مشخص مي شود که از قبل مبتلا به ديابت بوده اند ولي نمي دانستند بيست و هشت درصد مردان 59-20 ساله که داراي ديابت نوع يک هستند، مبتلا به ناتواني جنسي خواهند بود. هر سال که از ابتلا به بيماري ديابت مي گذرد، 5/4 درصد شانس گرفتاري به ناتواني جنسي افزايش مي يابد. يعني در مرديکه به مدت 10 سال داراي ديابت بوده است، شانس ابتلا به ناتواني جنسي 45 درصد است. البته فاکتورهاي بسيار زيادي هستند که به عنوان عوامل مداخله گر مي توانند اين ميزان را کم يا زياد بکنند. هر قدر کنترل ديابت بهتر باشد، از شدت و ميزان عوارض آن کاسته مي شود.

افزايش چربي خون: امروزه مشخص شده است که خود ناتواني جنسي مي تواند دليلي بر وجود چربي خون بالا در فرد باشد. مردانيکه مبتلا به ناتواني جنسي هستند، ميزان بيماريهاي عروقي قلب در آنها بيشتر از مردان طبيعي است. افزايش چربي خون سبب مسدود شدن عروق و کاهش ميزان جريان خون عضو مربوطه مي شود.

افزايش فشارخون: در مردانيکه مبتلا به پر فشاري خون هستند، ميزان ناتواني جنسي بيشتر از افراد طبيعي است. بعضي از داروهاييکه براي فشارخون مصرف مي شوند، خودشان مي توانند سبب اختلال جنسي شوند، ولي خود فشارخون بصورت مستقل مرد را مستعد ابتلا، به اختلال نعوظ مي کند. ميزان شيوع ناتواني جنسي کامل در مردان مبتلا به فشارخون که بعضي از انواع داروهاي ضد فشارخون را مصرف مي کنند، 3 برابر مردان با فشارخون طبيعي است. عده اي از داروهاي ضد فشارخون داراي اثرات سوء بر روي عملکرد جنسي مي باشند، ولي افراد مبتلا به فشارخون که دارو مصرف مي کنند، به هيچ وجه نبايد دارو را سرخود قطع نمايند، بلکه بايد اين داروها با م پزشک معالج در صورت امکان با داروهاي ديگري جايگزين شوند. اولويت داشتن فشارخون طبيعي است.

سکته مغزي: سکته مغزي سومين علت مرگ مي باشد و 5/5 ميليون نفر در دنيا مبتلا به آن هستند. هر قدر سن اميد به زندگي بالاتر مي رود، ميزان بروز سکته مغزي نيز افزايش مي يابد. پس از سکته مغزي، عملکرد جنسي، فعاليت جنسي و ميزان رضايت از روابط شويي، دستخوش تغييرات عمده مي شود. علت اختلال جنسي پس از سکته مغزي مجموعه اي از عوامل جسمي و رواني مي باشند. معمولاً افراديکه دچار سکته مغزي مي شوند، يک عده علل زمينه اي، مانند فشارخون، ديابت، و بيماري قلبي- عروقي، دارند، و ممکن است قبل از سکته مغزي، داروهاي متعددي نيز مصرف نمايند. وجود بيماريهاي زمينه اي منجر به سکته مغزي و استفاده از برخي از داروها، از عوامل مستعد کننده بروز اختلال جنسي هستند، بنابراين درصد مهمي از افراد مبتلا به سکته مغزي، از قبل داراي درجاتي از اختلالات جنسي خواهند بود، که عوارض ناشي از سکته مغزي، مزيد بر علت شده و مشکلات عملکرد جنسي بيمار را بيشتر و شديدتر مي نمايند. حدود 48 درصد مردانيکه دچار سکته مغزي مي شوند، داراي درجاتي از اختلال در نعوظ مي باشند، که در يک سوم آنها، اين اختلال شديد است. تمايلات جنسي اين افراد تقريباً طبيعي است، ولي چون توانايي جنسي آنها مختل شده است، بنابراين از نظر روحي خيلي تحت فشار قرار مي گيرند.

ضايعات سيستم عصبي: هر نوع بيماري که سبب اختلال در سيستم عصبي بدن گردد، مي تواند منجر به بروز اختلال در عملکرد جنسي شود. سردسته اين بيماريها، ضايعات نخاعي و مغزي (مثلاً قطع نخاع بعلت تصادف)، بيماري MS و بيماري پارکينسون است. بيماري MS متأسفانه بيشتر افراد را سنين جواني مبتلا مي کند. خانمها دو برابر بيشتر از آقايان مبتلا مي شوند، ولي شدت بيماري در مردان بيشتر است. حدود 70 درصد بيماران مبتلا به MS به نوعي از اختلال جنسي نيز مبتلا خواهند شد. حدود 50 درصد مردان داراي MS از اختلال در نعوظ رنج مي برند. بيشترين علت اختلال در نعوظ، آسيب به سيستم عصبي بدن است، ولي عوامل روحي رواني و محدوديت حرکتي نيز در اين بيماران، نقش مهمي را بازي مي کنند. پارکينسون يک بيماري است که با تخريب پيشرونده سيستم عصبي همراه است. يک درصد مردم در طول زندگي مبتلا به پارکينسون مي شوند. اختلالات جنسي در اين بيماران بسيار شايع است. حدود 60 درصد اين بيماران مبتلا به اختلال در نعوظ مي شوند. تقريباً ميزان شيوع اختلال در نعوظ در بيماران مبتلا به پارکينسون، دو برابر مردان طبيعي هم سن مي باشد. بطور معمول چند سال طول مي کشد که فرد مبتلا به MS يا پارکينسون دچار اختلال در نعوظ شود.

بيماريهاي هورموني: از بيماريهاي هورموني، هم کم کاري تيروييد و هم پرکاري تيروييد، مي توانند سبب ايجاد اختلالات جنسي شوند. مهمترين علت هورموني اختلال جنسي، کم کار غدد جنسي (بيضه ها) مي باشد. علل هورموني را هم مي توان به راحتي تشخيص داد و هم مي توان به راحتي درمان نمود. يکي از علل مهم کم کاري غدد جنسي، استفاده از داروهاي هورموني جهت بدن سازي توسط جوانان مي باشد. کم کاري غدد جنسي ناشي از سوء مصرف داروهاي هورموني گاهاً چنان شديد است که ديگر غير قابل برگشت مي شود. لازم به ذکر است که هر عامليکه سبب کم کاري غدد جنسي گردد، علاوه از ايجاد اختلال جنسي، مي تواند منجر به آسيب به قدرت باروري مرد نيز گردد. افراديکه جهت بدن سازي از مواد هورموني استفاده مي کنند، بايد اين نکته را به خاطر بسپارند که هر قدر عضلات آنها بطور کاذب با اين داروها باد مي کنند، به همان اندازه نيز بيضه هاي آنها تحليل مي روند. من جوانان بسيار زيادي را ديده ام که دور بازوي آنها شايد بيش از دور ران يک فرد عادي باشد، ولي بيضه هاي آنها کاملاً تحليل و از بين رفته و اندازه کمتر از يک سنجد دارند. اينگونه افراد قدرت باروري خود را که همان بچه دار شدن است را تقريباً صد در صد از دست مي دهند.

چاقي: چاقي ميزان بروز اختلال نعوظ را تقريباً دو برابر مي کند. چاقي به عنوان يک عامل مستقل در ايجاد اختلال نعوظ شناخته شده است. روش دقيق محاسبه وزن ايده آل محاسبه “شاخص وزن بدن” مي باشد، که بدين صورت محاسبه مي شود: وزن بر حسب کيلوگرم تقسيم بر مجذور قد بر حسب متر. مثلاٌ شاخص وزن بدن يک فرد با وزن70 کيلوگرم و قد 8/1 متر، برابر 6/21 خواهد بود. اگر شاخص وزن بدن مساوي يا کمتر از 25 باشد، طبيعي محسوب مي شود. شاخص وزن بدن ما بين 30-26 نشاندهنده اضافه وزن است، و شاخص وزن بدن بيش از 30 چاقي محسوب مي شود که مرضي است. يک سوم از مردان چاق مبتلا به اختلال نعوظ، فقط با کاهش وزن خود به وزن ايده آل، عملکرد جنسي طبيعي خواهند داشت و در دو سوم بقيه، درمان آسانتر خواهد بود.

ليست بيماريهاييکه فرد را مستعد ابتلا به اختلال جنسي مي نمايند، بسيار طولاني است. در نوشته هاي فوق، فقط به بيماريهاييکه ما بين عامه مردم تقريباً شناخته شده اند، اشاره گرديد. تغييرات در نحوه زندگي، مثل فعاليت بدني، ترک سيگار، اصلاح رژيم غذايي، کنترل مناسب فشارخون، داشتن وزن ايده آل، استفاده از داروهاييکه کمتر اثر سوء بر روي عملکرد جنسي دارند، در کاهش بروز يا بهبود اختلالات جنسي اين افراد بسيار کمک کننده است. سيگار کشيدن خطر بروز اختلال نعوظ در مرد را 50 درصد زياد مي کند. کشيدن سيگار بدترين نوع اختلال در نعوظ (نشت وريدي) را ايجاد مي کند.

مطلب حايز اهميت که مي بايست در اين قسمت ذکر شود، داروهايي است که در درمان اختلالات نعوظ در مردان بکار مي روند. بعضي از اين داروها علي رغم عوارض جانبي بالقوه خطرناک، در بسياري از داروخانه ها بدون نسخه در اختيار مردم قرار مي گيرند. بدتر از همه داروهايي هستند که در شبکه هاي ماهواره اي تبليغ مي شوند، علاوه از اينکه ترکيب اکثر آنها مشخص نيست، به راحتي با يک تلفن در اختيار مصرف کننده قرار داده مي شوند. اين داروها حتي در افراد طبيعي مي توانند بسيار پر عارضه باشند، و در افراديکه مبتلا به فشارخون، بيماريهاي قلبي عروقي و يا سکته مغزي هستند، عوارض بسيار بيشتر و خطرناکتر هستند. بنابراين تأکيد مي شود، از اين نوع داروها به هيچ وجه بدون م پزشک استفاده نشود. هر فرد بيماري داروي مخصوص به خود را لازم دارد، و نمي توان يک نسخه را به تمام بيماران پيچيد.

در اين قسمت جهت آگاهي، به چند نکته مهم اشاره مي کنم:

1? صرف ابتلا به هريک از بيماريهاي مذکور، دليل حتمي وقوع اختلال جنسي در آينده نمي باشد. داشتن هريک از بيماريهاي فوق فقط شانس ابتلا به اختلال جنسي در آينده را نسبت به جمعيت طبيعي زياد مي کند که بسته به نوع بيماري، درصد آن خيلي کم يا خيلي زياد خواهد بود.

2? هر فرديکه داراي يکي از بيماريهاي فوق مي باشد و نيز مبتلا به اختلال جنسي نيز است، دليل بر اين نيست که علت اختلال جنسي وي، بيماري کنوني او تلقي شود. علت اصلي، پس از بررسيهاي دقيق مشخص مي شود.

3? در افرادي که مبتلا به يک بيماري مساعد کننده جهت بروز اختلال جنسي هستند، با اتخاذ تدابيري مي توان تا حدودي از ايجاد آن جلوگيري و يا حداقل موعد ظهور آنرا به تأخير انداخت و نيز از شدت آن کاست.