داشتن يک رابطه خوب، يک مهارت مهم فرزندپروري است. زماني که ارتباط مثبتي بين والدين و فرزند برقرار باشد فرزندپروري لذت‌بخش تر هم خواهد بود. چه کودک نوپايي را پرورش دهيد و چه يک نوجوان را، برقراري يک رابطه خوب، کليد ايجاد عزت نفس و همين‌طور احترام متقابل است.
اصول اساسي ارتباط خوب والد-کودک
بگذاريد کودکتان بداند شما علاقه داريد هروقت که کودک نياز داشت درگيرش شويد و کمکش خواهيد کرد.
زماني که کودکتان مي خواهد با شما صحبت کند تلويزيون را خاموش کنيد يا رومه را کنار بگذاريد.
زمانيکه فرزندتان دارد چيز مهمي مي گويد از حرف زدن پشت تلفن خودداري کنيد.
گفتگويتان بين خودتان بماند مگر اينکه افراد ديگري بطورمشخص درگير در موضوع باشند. بهترين ارتباط بين شما و فرزندتان زماني صورت مي گيرد که کسي دوروبرتان نباشد.
شرمنده کردن يا مورد خطاب قرار دادن کودکتان در جلوي جمع، فقط موجب بروز خشم و خصومت در او مي شود، نه ارتباط خوب.
مثل برجي بالاي سر کودک تان نايستيد. طوري قرار بگيريد که هم-قد کودک شويد و آنگاه گفتگو کنيد.
اگر از رفتار يا حادثه اي خيلي عصباني هستيد، تا زمانيکه آرامش خود را بدست نياورده ايد وارد مکالمه نشويد زيراتا قبل از آن نمي توانيد حالت بي طرف داشته باشيد. بهتر است مکث کنيد، آرام بگيريد و بعدا با فرزندتان حرف بزنيد.
چنانچه خيلي خسته باشيد، زور زيادي مي برد تا شنونده ي فعال باشيد. شنونده ي واقعا فعال بودن کار دشواري است و زمانيکه ذهن و بدنتان خسته است بيشتر سخت مي شود.
بادقت و همراه با ادب گوش دهيد. وقتي کودک سعي دارد ماجرايش را بگويد حواسش را پرت نکنيد. با کودکتان همچون بهترين دوست خود خوشرفتار باشيد.
مشکل را زيادي بزرگ نکنيد، همچون کسي که درحال کشف موضوعات جزئي از يک داستان است و هرگز به خود بچه اجازه نمي دهد که ادامه دهد. اينها والديني اند که به حاشيه يک رويداد، بيشتر واکنش نشان مي دهند در حاليکه صورت مسئله را فراموش مي کنند، مثلا کودک شروع به گفتن آنچه رخ داده مي کند و پدر يا مادر مي گويد «برام مهم نيست که اونها دارن چيکارمي کنن، بهتربود تو خودت رو درگير اين چيزها نمي کردي.»
نپرسيد چرا، بلکه بپرسيد که چي شده.
اگر چيزي درباره وضعيت پيش آمده مي دانيد، با اطلاعاتي که داريد خيال کودکتان را راحت کنيد.
از چشم يک بزرگسال حرف زدن (“وقتي حرفم تمام شد حرف مي زني”، “من ميدونم چي برات بهتره”، “فقط چيزي که من ميگم رو انجام بده تا مشکل حل شه”)، موعظه و نتيجه اخلاقي گرفتن را به حداقل برسانيد چونکه اين روشها براي ايجاد ارتباط مفيد نيستند و دريچه ي ارتباطي را مي بندند.
از کلمات يا عبارات سخيف ازقبيل “خفه شو”، “احمق”، “تنبل” استفاده نکنيد: «احمق! اون اصلا معني نميده» يا «تو چي مي فهمي، تو فقط يه الف بچه اي».
در برنامه ريزي بعضي مراحل خاص، کودک رابراي رسيدن به راه حل ياري کنيد.
نشان بدهيد که خود کودک موردقبول شماست، جداي از کرده و نکرده هايش.
کودک را براي برقراري ارتباط با ديگران تقويت کنيد. با پذيرش او، و تمجيد از تلاشش در برقراري ارتباط، اين کار را انجام دهيد.
منبع: مرکز مشاوره و روانشناسي ايران-دستورالعمل هايي براي ارتباط والدين-کودک
درباره این سایت